মই পাপাৰ নিচিনা হৈ পৰিম..

মই পাপাৰ নিচিনা হৈ পৰিম

সকলোৱে মোক মৰম কৰিব, যেতিয়া মই ভাল হৈ পৰিম

বেগাই-বেগাই পঢ়ি-লিখি মইও, পাপাৰ নিচিনা হৈ পৰিম৷

বাইদেউ মোৰ কিযে ভাল লগা, পঢ়া-শুনাত চলে আগে,

শ্ৰেণীত সদায় হয় প্ৰথম, সোনকালে শুৱে সোনকালে উঠে৷

এলাহ তেওঁৰ কণমানো নাই, দিনৰ কাম দিনে কৰে,

ডাঙৰৰ কথা সদায় মানে, পলম নকৰি চিধা লৰ মাৰে৷

বাইদেউৰ নিচিনা উৎসাহ লৈ, সুখী ভৱিষ্যত মই কৰিম,

বেগাই-বেগাই পঢ়ি-লিখি মইও, পাপাৰ নিচিনা হৈ পৰিম৷

ককাই আঙুলিত ধৰি সদায়, ওচৰৰ পাৰ্কত ফুৰাব’লে নিয়ে

ককা আৰু মই লুকা-ভাকু খেলো, হিয়া ভৰা ৰং-ধেমালিৰে

ককাই যেতিয়া শুনায় গান, নাচোন ধৰোঁ মই তালে তালে

সেই পাৰ্কতে মোৰ সমনীয়াবোৰো, জপিয়াব ধৰে আনন্দতে

ডাঙৰ হৈ মইও এদিন, গীত-কবিতা শুনাব ধৰিম

বেগাই-বেগাই পঢ়ি-লিখি মইও, পাপাৰ নিচিনা হৈ পৰিম৷

আইতাৰ বাবে মই ফুল কুমলীয়া, মাৰ হওঁ নয়নৰ তৰা

মৰম চেনেহ সকলোৱে কৰে, আংকল-আন্টিৰ আদৰ ধৰা

পেহী মোৰ বুকুৰ দেহী, পিঠিত উঠায় নিজে হৈ ঘোঁৰা

মোৰ ঘৰৰ সকলোৱে কয়, মই হেনো ঘৰৰ ভোটাতৰা৷

টিচাৰে কয় ভাল নম্বৰ পালেহে বোলে, ভাল নাম মই কৰিম

বেগাই-বেগাই পঢ়ি-লিখি মইও, পাপাৰ নিচিনা হৈ পৰিম৷

এতিয়া আমাৰ বন্ধ চলিছে, মামাৰ ঘৰলৈ যাম,

ককা-আইতা, মামা-মামীৰ স’তে ঠাই ফুৰিব পাম৷

বিধে-বিধে জুতি ল’গা, খোৱা-বোৱা হ’ব অবিৰাম

খেলি-ধুলি, ফুৰি-মেলি, আনন্দেৰে মন ভৰাম৷

ককা-আইতাৰ আদৰ্শত চলি, মইও সন্মান লাভ কৰিম

বেগাই-বেগাই পঢ়ি-লিখি মইও, পাপাৰ নিচিনা হৈ পৰিম৷

জনকবি ড: ৰঘূনাথ মিশ্ৰৰ হিন্দী কবিতা “মেয় পাপ চা বন জাওঁগা” ৰ অসমীয়া ৰুপান্তৰ